-Image: The Lovers ii by Rene Magritte-

Σταγόνες από γλυκό κρασί ρέουν στην Ψυχή

ποτίζοντας την μέθη

σαγηνευμένη ακολουθεί τα μάτια που έχει ερωτευτεί

σε εικόνες που αναδύονται αφήνεται απαλά

στου λόγου τη γλυκάδα, στου αισθησιασμού τα χάδια

στης αγκαλιάς το γέμισμα, στης έλξης τα μαγικά

οι εικόνες σαν νήματα λεπτά γνέθονται σιωπηλά

υφαίνοντας πέπλα εκθαμβωτικά

καλαίσθητα τον αγαπημένο στολίζουν ονειρικά.

 

Ο χρόνος κυλά με την Ψυχή να νιώθει ότι αγαπά

αφού του αγαπημένου τα μάτια της δίνουν ό,τι λαχταρά

μα στην επιθυμία κατρακυλά και με μάτια τυφλά

αυτό που ποτέ δεν έλαβε ολοκληρωτικά

προβάλλει από τη σκιά

πρώτη τροφή να γίνει στο παρόν προσδοκά.

 

Tου αγαπημένου η εικόνα αλλοιώνεται αργά

καθώς η ανεκπλήρωτη επιθυμία κυβερνά

αδημονεί ιδανική μορφή

από τα μάτια του να της δοθεί

με ένδυμα αξίας και αναγνώρισης να ντυθεί

κρατώντας τα μάτια του ανοικτά μόνο σ’ αυτήν

μύρια ενδύματα αποκτά

λαμπερή εικόνα η αγάπη

χτίζεται σε θεμέλια σαθρά.

 

Μα σαν τα μάτια του ανοιγοκλείσουν

ταραχή στην εικόνα της θα αφήσουν

κι αν αυτά κλείσουν ή στροφή για αλλού αποφασίσουν

τη ροή του γλυκού κρασιού θα σταματήσουν

κι η Ψυχή τη μέθη της πίσω θα ζητά

σαν άγριο θεριό που για αιώνες διψά

με οργή θα παλεύει σωτηρία στο δίκιο της να φέρει

πίκρα θα γεμίσει καθώς το τίποτα την επιθυμία της θα γκρεμίσει

και ο φόβος με τα φίδια του τα γυαλιστερά

το σώμα της θα τυλίξει ασφυκτικά.

 

Σαν όμως η νύχτα χαμηλώσει

και κει στο βάθος της η Ψυχή ταπεινά ξαπλώσει

καθαρή αλήθεια θα ειπωθεί

την ψεύτικη αγάπη θα παραδεχτεί πως

του αγαπημένου το πρόσωπο ποτέ δεν γνώρισε

μα ούτε των ματιών του το αληθινό χρώμα ξεχώρισε

την απατηλή εικόνα του εαυτού της έπλεξε

επιθυμιών αγάπη μόνο υπηρέτησε.

                                                           (Μ.Π)

 

 

Στοχασμοί:

Αναρωτηθήκαμε καμιά φορά τι μας ωθεί πραγματικά να επιλέξουμε τον συγκεκριμένο άνδρα ή τη συγκεκριμένη γυναίκα για σύντροφο; Από ποιες περιοχές του μέσα μας άραγε πηγάζει η αγάπη που νιώθουμε για αυτόν/αυτήν; Τι είδους εικόνες από το εσωτερικό προβάλλουμε στο πρόσωπο του αγαπημένου ή της αγαπημένης μας όταν λέμε «σ’ αγαπώ»; Ποιες ασυνείδητες ιδέες φέρουν αυτές οι προβαλλόμενες εικόνες, και τι ζητούν από τον/τη σύντροφο μας; Μπορούμε να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε αληθινά, μακριά από τις αυταπάτες με τις οποίες τρέφουμε τη συντροφική μας σχέση; Ο Ρόμπερτ Α. Τζόνσον, ψυχολόγος αναλυτής, μας λέει ότι πολλές φορές χρειάζεται να κάνουμε εκ βαθέων ουσιαστικές αλλαγές στις θέσεις που διατηρούμε μέσα μας σε σχέση με τον εαυτό μας, πριν δούμε τι είναι η αγάπη και κάνουμε χώρο για αυτήν στη ζωή μας.

 

 

———–

Βιβλιογραφία

Johnson A. R. (1983) We: Understanding the Psychology of Romantic Love. New York: HarperCollins Publishers.